Stezenia wewnatrzgalkowe po podaniu ogolnym

Możliwość komentowania Stezenia wewnatrzgalkowe po podaniu ogolnym została wyłączona 329
Stezenia wewnatrzgalkowe po podaniu ogolnym
2 votes, 7.00 avg. rating (72% score)

rp_lekarz6.jpgW leczeniu zakażeń wewnątrzgałkowych leki przeciwbakteryjne rzadko stosuje się ogólnie, chociaż niektóre z nich dyfundują do cieczy wodnistej w stężeniach leczniczych; stężenia w ciele szklistym są znacznie mniejsze, a często w ogóle niewykrywalne. Przenikanie śródgałkowe leków przeciw-bakteryjnych było szeroko badane zarówno u zwierząt, jak i u ludzi przy zastosowaniu różnych, czasami nawet bardzo dużych dawek. Uzyskane rozbieżności zniechęcają do podsumowania i ilościowego przedstawienia wyników. Prędkość przepływu krwi przez błonę naczyniową gałki ocznej tzw. jagodówkę wynosi 0,2 ml/min, musi więc upłynąć tydzień, aby cała objętość krwi przepłynęła przez gałkę oczną. Stąd wniosek, iż konieczne są raczej długotrwałe, a nie tylko przejściowe, duże stężenia leków we krwi, aby leczeniem ogólnym można opanować zakażenia wewnątrzgałkowe. Osiągane w cieczy wodnistej stężenia sulfadimidyny, 30 min po dożylnym podaniu dużej dawki leku, wynoszą u szczura ok. 30%, a u królika ok. 60% stężeń we krwi. Doświadczalnie zakażenie wewnątrzgałkowe, wywołane w pełni wrażliwymi drobnoustrojami, jak Streptococcus pyogenes, można opanować stosowaniem sulfonamidów. Żaden inny lek nie jest transportowany śródgałkowo z taką łatwością.

Inne wpisy:

admin

View all contributions by admin